Άλλος ένας απίστευτος άνθρωπος έπεσε σήμερα στη ρότα μου. Άλλος ένας Έλληνας που τιμά την καταγωγή του σε πείσμα όσων υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα τελείωσε. Σε πείσμα όσων υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες είμαστε λαός ρουφιάνων, τεμπέληδων, ατάλαντων, ζηλόφθονων. Ναι, υπάρχουν κι' αυτοί όπως υπάρχουν σε όλους τους λαούς του πλανήτη.
Υπάρχουν όμως και Έλληνες όπως ο Μιχάλης Καλογεράκης, ο Γιώργος Χαλάσης, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Μίλτος Σελητσανιώτης, ο Στέφανος Τσοκαράς, ο Νίκος Μάνεσης, ο Μανώλης Χαρούλης, ο Δημήτρης Βούλγαρης, ο Μιχάλης Φωκάς, ο Στέλιος Ζούλιας, ο Θόδωρος Χατζηζαχαρίας, ο Θόδωρος Μαραγκός, η οικογένεια Κλίνη, ο Βασίλης Ορφανός και τόσοι άλλοι.
Έλληνες όπως ο Στράτος Δάλλας, τον οποίο συνάντησα σήμερα στο μικρό εργαστήριό του και με άφησε άφωνο! Ένας μικρός αλλά εξαιρετικά ζεστός χώρος παλιών εργαλείων, ξυλουργικών στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τα οποία ο Στράτος, ο οποίος είναι οδηγός στο επάγγελμα, έχει μαζέψει απ' τα σκουπίδια και τα αζήτητα, τους έχει δώσει ζωή και τα χρησιμοποιεί για την κατασκευή ξύλινων επίπλων στον ελεύθερο χρόνο του!