Ο Γιάννης Πάριος τραγουδάει στο μέγαρο μουσικής Αθηνών: Γιάντα, Λυγαριά, Ικαριώτικο
Βιολί: Νίκος Χατζόπουλος

Ωωω.. ωωω.. ωραία, αχ, που 'ναι την αυγή, όταν γλυκοχαράζει
οοο.. όταν γλυκοχαράζει, χαρά σε κείνη την καρδιά, που δεν αναστενάζει

Σγουρέ βασιλικέ μου, και μαζτουράνα μου, εσύ θα με χωρίσεις, από τη μάνα μου
Σγουρέ βασιλικέ μου, με φύλα πράσινα, ποθώ τον έρωτά σου, κι ας έχει βάσανα
Γιάντα να μη θέλεις γιάντα, την αγάπη μου για πάντα
την αγάπη μου για πάντα, γιάντα να μη θέλεις γιάντα
Για τον ερωτά σου σβήνω, σ' αγαπώ και τι θα γίνω, τι θα γίνω
Γράφω τ' όνομά σου γράφω, μ' ένα βότσαλο στο βράχο
μ' ένα βότσαλο στο βράχο, γράφω τ' όνομά σου γράφω
Για τον ερωτά σου σβήνω, σ' αγαπώ και τι θα γίνω, τι θα γίνω

Κόρη καραβοκύρη , κόρη καραβοκύρη, κόρη καραβοκύρη, και όμορφη κοπελιά
κορμί κυπαρισσένιο λυγά σα λυγαριά, κορμί κυπαρισσένιο λυγά σα λυγαριά
Λυγαριά λυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά
λυγαριά λυγαριά, θα σε κλέψω μια βραδιά
Σαιτεμένο μ` έχεις, σαιτεμένο μ` έχεις, σαιτεμένο μ` έχεις, πληγή δε φαίνεται
κι άλλος από σένα, γιατρός δεν γίνεται, κι άλλος από σένα, γιατρός δεν γίνεται
Λυγαριά λυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά
λυγαριά λυγαριά, θα σε κλέψω μια βραδιά

Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ, σαν πουλί περιπλανώμενο
μες την ξενυχτιά μες τη μοναξιά, που δεν την αντέχω άλλο πια
γιατί νοσταλγώ γιατί λαχταρώ, την αγάπη μου και το χωριό
Και η αγάπη μου στην Ικαριά, έχει μαύρο πόνο στην καρδιά
δίχως συντροφιά δίχως αγκαλιά, δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά
κι αφού με πονά κι αφού μ' αγαπά, είναι κρίμα να 'ναι μοναχιά
Θα πάρω θέλω την απόφαση, και θα πάω στ' όμορφο νησί
θέλω να της πω πως την αγαπώ, και μια μέρα θα την παντρευτώ
μες την Ικαριά και με τα βιολία, θα το κάψουμε για μία βραδιά

*Don't forget to Like Subscribe Share Comment!!!
Leave a question or comment below