De jaren zeventig was een decennium waarin Europa overspoeld werd door een golf van radicalisering, extremisme en terrorisme. Bloedige aanslagen en vliegtuigkapingen leken soms wel aan de orde van de dag, ook in Nederland. Als gevolg van de terreurbrief van MinisterPresident Biesheuvel in Februari 1973, werden er drie eenheden van BBE opgericht. De Bijzondere Bijstandseenheid Mariniers, de BBEM, de BBEKrijgsmacht en BBERijkspolitie, waren de eerste antiterreureenheden in Nederland. Waar de BBEKrijgsmacht en BBERijkspolitie uit lange afstand en precisieschutters bestonden, moest een derde eenheid een Close Quarters Combat taak vervullen: het binnendringen van door terroristen bezette objecten.

Na de eerste succesvolle inzet van deze mariniers bij de Scheveningse Strafgevangenis kreeg Nederland steeds meer te maken met terrorisme. Dit keer vanuit de ZuidMolukse gemeenschap waar men streefde naar een onafhankelijke republiek der ZuidMolukken. Door bijzonder ongevoelig en ondoordacht handelen van de Nederlandse overheid in de nasleep van de dekolonisatie van NederlandsIndië was in de marge van de samenleving een pijnlijke koloniale zweer gegroeid die jarenlang door had kunnen etteren. Tot op de dag van vandaag is deze wond niet geheeld